Od dnia 1 stycznia 2019 r. obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji oraz utworzenia szczególnych ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji, a także zmieniające dyrektywy 2009/65/WE, 2009/138/WE i 2011/61/UE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012 („Rozporządzenie”). Zgodnie z przepisami Rozporządzenia oraz ustawy z dnia 21 lipca 2006 roku o nadzorze nad rynkiem finansowym („Ustawa o nadzorze”), KNF jest właściwym organem do wypełniania obowiązków nadzorczych wskazanych w ramach Rozporządzenia. 

Wymogi w stosunku do podmiotów uczestniczących w transakcjach sekurytyzacyjnych, określone przez Rozporządzenie, można podzielić na dwie kategorie:

• Wymagania ogólne odnoszące się do wszystkich sekurytyzacji. Obejmują one, między innymi, wymogi dotyczące przejrzystości oraz zatrzymania ryzyka,
• Wymagania szczególne, w stosunku do sekurytyzacji, które mogą być zakwalifikowane jako „proste, przejrzyste i standardowe/simple, transparent and standardised” (STS).