Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy Prawo bankowe wnoszony przez założycieli banku kapitał założycielski nie może być niższy od równowartości w złotych 5 mln euro przeliczonej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu wydania zezwolenia na utworzenie banku. Kapitał założycielski banku wnoszony w formie pieniężnej musi być wpłacony przez założycieli w walucie polskiej na rachunek bankowy w banku krajowym, otwarty w celu dokonania wpłat na kapitał założycielski banku, a pokrycie pełnej kwoty kapitału założycielskiego banku w formie spółki akcyjnej oraz banku spółdzielczego powinno być dokonane przed wpisaniem banku do właściwego rejestru (art. 32 ust. 3 i 4 ustawy Prawo bankowe). W myśl art. 30 ust. 5 ustawy Prawo bankowe, kapitał założycielski banku nie może pochodzić z pożyczki lub kredytu, lub źródeł nieudokumentowanych. Zgodnie z art. 30 ust. 2 i 4 ustawy Prawo bankowe, część kapitału założycielskiego może być wniesiona w formie wkładów niepieniężnych (aportu) w postaci wyposażenia i nieruchomości, jeśli będą one bezpośrednio przydatne w prowadzeniu działalności bankowej, z tym że kapitał założycielski w formie pieniężnej nie może być niższy od kwoty określonej w art. 32 ust. 1 ustawy Prawo bankowe, a wartość aportu nie może przekraczać 15% kapitału założycielskiego (art. 30 ust. 2 ustawy Prawo bankowe), przy czym KNF może w szczególnie uzasadnionych przypadkach wyrazić zgodę na przekroczenie tego limitu.

W przypadku banków spółdzielczych, których założyciele wyrazili zamiar zrzeszenia się z wybranym bankiem zrzeszającym, kapitał założycielski nie może być niższy od równowartości w złotych 1 mln euro.